اسطوره ی موسیقی

«لودویگ‌فان بتهوون» در 17 دسامبر سال1770 در شهر بن دیده به جهان گشود. خانواده‌ی او اهل «برابانت» بلژیک بودند. پدر او نوازنده دربار بن بود .از مادر بتهوون همیشه به عنوان بانویی مهربان، شخیص و خوش‌قلب یاد می‌شود. بتهوون از مادر خود به عنوان بهترین دوست خود یاد می‌کرد.

بتهوون در همان اوایل کودکی به موسیقی علاقه‌ نشان داد و پدرش روز و شب به تعلیم وی همت گماشت.

لودویگ برای آموختن ارگ و ترکیب‌های موسیقیایی نزد موسیقیدان بزرگی چون «گوتلوب نیفه» به تحصیل پرداخت؛ نیفه پی‌برد که بتهوون تا چه حد در موسیقی با استعداد است. بنابراین علاوه بر آموختن موسیقی، بتهوون را با آثار فلاسفه کهن و نوین آشنا کرد. نیفه در سال1783 یعنی یک سال بعد مجله‌ای با عنوان «مجله‌ی موسیقی» به رشته تحریر درآورد و درباره‌ی دانش‌آموز خویش نوشت:‹‹ اگر او به همین منوال پیش برود بدون شک موزارت جدیدی خواهد شد.››

این موسیقیدان جوان در وین درس‌های معلم دیگری به نام «هایدن» را فرا گرفت و به زودی توجه و حیرت همگان را برانگیخت. بتهوون در سال 1794 نخستین «اپوس» را نوشت که سه قطعه‌ی تریو برای پیانو بود.

بتهوون جوان و باهوش به عنوان یک تصنیف ساز جدید مرزهای موسیقی را مشخص کرد. در سال 1801 بتهوون به دوستان خود گفت که وی از این بیم دارد که کر شود. اما باز موسیقی راه زندگی پیش روی نهاد و بتهوون دریافت که هنوز زوایای بسیاری از موسیقی را کشف نکرده است؛ به همین دلیل نه تنها خودکشی نکرد بلکه به وجود علم به این که ناتوانی جسمی وی روزبه‌روز بدتر خواهد شد آثار بسیار زیادی از خود به یادگار گذاشت.

وی سمفونی‌های بسیاری نوشت که از جمله آن‌ها می‌توان به پاستورال، اورتور کوریولان و اثر مشهور نامه‌ای به الیزه اشاره کرد.

پس از مدتی حامیان مالی بتهوون چون پرنس لوبکوویتنز به مشکل مالی برخورد کرد و پرنس کینسکی بر اثر سقوط از اسب جان خود را از دست داد؛ بازماندگان کینسکی مقرری بتهوون را قطع کردند و بتهوون تلاش بسیاری برای حفظ استقلال خود انجام داد. «چک یوهان نپوموک مائل‌زل» که از آن به عنوان مخترع مترونوم یاد می‌کنند با بتهوون تماس حاصل کرد و ابزار کمک‌های بسیاری در اختیار بتهوون گذاشت تا مشکل شنوایی آن را حل کند. یکی از آنها تقویت کننده‌ی صوتی‌ای بود که به پیانو وصل می‌شد.
بتهوون در سال1813 «پیروزی ولینگتون» را با وسیله‌ای به نام«پان هارمونیکا» که مائل‌زل اختراع کرده بود نواخت.

 متأسفانه این کارها درآمد مالی نداشت ومشکل مالی همیشه به عنوان مسئله اصلی این آهنگساز بزرگ بود.

بتهوون در سال1826 دچار سرماخوردگی شدید شد. بیماری وی دیگر مشکلات جسمانی وی را که در تمام طول زندگی با وی همراه بود پیچیده‌تر کرد؛ بتهوون در 26ماه مارس 1827 درگذشت در حالی که دوستان نزدیک وی بر بالینش جمع شده بودند و به این سان توفانی در عالم موسیقی خاموش گشت.