تمیز کردن ویالن

سلام

حتما با ماده ی کولیفن آشنایی دارید (ماده ای که نوعی صمغ درخته و برای جلوگیری از لغزش موهای آرشه روی سیمها استفاده میشه)

همین ماده که ابزار اصلی استفاده کنندگان ویولنه وقتی که روی سیمها کشیده میشه بصورت گرد سفیدرنگی روی بدنه ی ویلن پخش میشه و با مرور زمان باعث مات شدن بدنه ی ویلن میشه و شکنندگی اون رو باعث میشه و البته عمر مفید چوب های استفاده شده رو کم می کنه.

برای جلوگیری از این عامل:

۱- با دستمال خشک  بدنه رو از این گرد پاک می کنیم (از دستمال مرطوب به هیچ وجه استفاده نشه)

۲- با کمی پنبه ی آغشته به روغن زیتون بدنه رو چرب می کنیم طوری که به تمام قسمت ها(غیر از سیمها) برسه

۳- با پنبه ی خشک روغن اضافی رو از سطح چوب پاک می کنیم تا از چسبندگی سطح جلوگیری کنه

۴- این عمل رو ۲ هفته یکبار انجام دهید.

با این کار شما هم از مات شدن ویلنتون جلوگیری می کنید و هم باعث افزایش طول عمر اون میشید

امیدوارم که مفید باشه اگه سوالی هست در خدمتیم

دشت هایی چه فراخ!

دشت‌هایی چه فراخ!
کوه‌هایی چه بلند
در گلستانه چه بوی علفی می‌آمد!
من در این آبادی، پی چیزی می‌گشتم:
پی خوابی شاید،
پی نوری، ریگی، لبخندی.

پشت تبریزی‌ها
غفلت پاکی بود، که صدایم می‌زد.

پای نی‌زاری ماندم، باد می‌آمد، گوش دادم:
چه کسی با من، حرف می‌زند؟
سوسماری لغزید.
راه افتادم.
یونجه‌زاری سر راه.
بعد جالیز خیار، بوته‌های گل رنگ
و فراموشی خاک.

لب آبی
گیوه‌ها را کندم، و نشستم، پاها در آب:
"من چه سبزم امروز
و چه اندازه تنم هوشیار است!
نکند اندوهی، سر رسد از پس کوه.
چه کسی پشت درختان است؟
هیچ، می‌چرخد گاوی در کرد.
ظهر تابستان است.
سایه‌ها می‌دانند، که چه تابستانی است.
سایه‌هایی بی‌لک،
گوشه‌یی روشن و پاک،
کودکان احساس! جای بازی این‌جاست.
زندگی خالی نیست:
مهربانی هست، سیب هست، ایمان هست.
آری
تا شقایق هست، زندگی باید کرد.

در دل من چیزی است، مثل یک بیشه نور، مثل خواب دم صبح
و چنان بی‌تابم، که دلم می‌خواهد
بدوم تا ته دشت، بروم تا سر کوه.
دورها آوایی است، که مرا می‌خواند."

                                              «سهراب»